dichtaf en verbij

Een week stappen met ons viertjes, een week stappen met tien. Daar hoort voor iedereen een beloning bij!
Met onze toch wel gedifferentieerde groep vertrekken we naar het dalstation van de rosenalmbahn in Zell am ziller. Vandaar laten we ons omhoog trekken tot een klein paradijsje op aarde.
Voor de Liddles’t ones is er de reusachtige Fichtenschloss speeltuin. Uren speelplezier in de torens, op de hangbruggen , in de glijbanen of in de waterspeeltuin. Als kers op de taart is er zelfs knutsel animatie voorzien!
De liddle’ones kunnen zich uitleven met een mini zoektocht (vernieuwd sinds dit jaar trouwens). Een toertje van een kleine 5 kilometer laat ze een woord verzamelen, die ze in de bijhorende berghut kunnen omwisselen voor een aandenken.
Ook aan de older’ones is gedacht. De Fichtensee is een ideale plaats om even te verpozen, van het uitzicht te genieten of weg te dromen in de hangmatten.
Een voor ons wat atypische luie dag, maar dat mag ook wel eens.
Zo eindigen we een weekje Mayrhofen in grote bezetting. Het levende bewijs dat alle generaties zich hier thuis kunnen voelen. Een ideale combo van dingen samen doen en toch wat differentieren. Volgend jaar ergens anders opnieuw…

afstand: 18,74 km
hoogteverschil : 1342m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Elke week heeft een recorddagje nodig. Vandaag is het zover. Er staan 1300 hoogtemeters op het programma.
Terwijl de Liddlest’ones en de older’ones richting Italie trekken (zie onze vorige dagen), pakken wij het iets grootser aan. Vanaf het stuwmeer vertrekken we richting Friesenberghaus. De op één na laatste hut van de Berliner Hohenweg die we nog niet hebben bezocht. Het pad klimt glooiend, maar constant, met ondertussen hele mooie zichten op het onderliggende stuwmeer.
Het Friesenberghaus is er eentje om in te kaderen. Gelegen aan een meertje, met nog wat sneeuwrestanten, ademt de hut gewoon “hooggebergte uit”. Van hier gaan we verder naar de Olpererhutte. Een stevige doorsteek die goed te doen is maar die vlak aan het Friesenberghaus begint met een klim om “U” tegen ze zeggen. Steiler kan niet. Ondertussen kunnen we trouwens de skiliften van de Hintertux gletcher zien.
Eenmaal in de Olpererhutte komen we op krachten met hun immens populaire specialiteit: kaisersmarren.
De terugweg kan ofwel rechtstreeks, ofwel met een extra lusje. wij kiezen voor die laatste optie en krijgen hiervoor een fantastisch stukje ongerepte natuur en steenmassa inplaats.
Een fantastische tocht, die op het éne stukje na het Friesenberghaus heel goed te doen is

afstand: 8,9 km
hoogteverschil : 459m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Zoals beloofd, hier zijn we terug. Deze keer in volle bezetting. We parkeren op dezelfde parkeerplaats (Finkenberger Almbahn) en vertrekken met iedereen naar de befaamde waterval. Na een fotoshoot en een uitgebreide speelronde gaan we deze keer niet omhoog, maar volgen we het pad naar Mayrhofen. Hoe we terug aan de auto’s raken is een probleem voor later 🙂 Na een mooie vlakke tocht, onder de Penkenbahn met zicht op Mayrhofen, komen we aan de Zimmerberen hutte. Hier splitsen we opnieuw uit. De meesten blijven daar iets eten en drinken, de dappersten onder ons haasten zich naar het hotel terug voor een kleine outfit-change. Het is namelijk Klettersteig tijd! Na een Korte introductie en een laatste controle van de uitrusting vertrekken we aan de voet van de berg richting de Zimmerberen hutte. Echter niet via de begaanbare weg, maar via de KletterSteig. Voordeel van deze Steig is dat hij uiterst kindvriendelijk is, met onderweg ook nog enkele hoogteparcours. Eenmaal boven haasten we ons naar beneden voor een tweede rondje. Wat een volwassen begeleider lijden kan…
(O ja, de twee sportiefsten onder ons waren uiteindelijk…euh…vrijwilliger om de klim naar Finkenberg nog eens alleen te doen…gewapend met de autosleutels…)

afstand: 8,9 km
hoogteverschil : 459m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

De weergoden blijven wat tegenpruttelen. Hevige regen rond de middag voorzien, dus een voormiddagactiviteit. De ene groep blijft plat in Mayrhofen, wij gaan op goed geluk naar Finkenberg. Een dorpje op 10 minuutjes rijden waar volgens de beschrijving een waterval zou moeten zijn.
Parkeren doen we aan de Finkenberger Almbahn en algauw zijn we onderweg. We zijn in Oostenrijk best al wat gewend van watergeweld, maar dit hadden we niet verwacht. Een fantastisch mooie waterval die, gezien de wind, meer een neveldouche benadert dan een echte waterval. Aan de voet van al dat moois een waterspeeltuin(tje) waar onze Liddl’ones een half uurtje zoet zijn.
Amper aangeduid, niet gekend, maar wondermooi!
We zoeken onze heil hogerop, waar we de wolken in en uit de vallei zien trekken. soms een open zicht, soms totaal niets. Best een aparte ervaring.
De regen komt uiteindelijk drie kwartier vroeger waardoor we volledig uitgeregend aan de auto komen. Eén ding weten we wel, we komen nog eens terug naar dit prachtige staaltje van water.

afstand: 10,91km
hoogteverschil : 410m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Regendagje vandaag. We beslissen om de betrouwbaarheid van buienradar uit te testen en rijden met de wagen(s) met zijn allen naar Ginzling. Daar is de parkeerpolicy een tikkeltje veranderd. Parkeren in het dorpje kost een aardige cent, parkeren een halve kilometer de route op is gratis. Aangezien het weer steeds donkerder wordt, en het de bedoeling was om enkele aaneensluitende hutten te doen, gaan we voor de laatste optie. Na een totaal uitgeregende valse start vertrekken we een uurtje later dan gepland dan toch voor de wandeling. Vandaag is het een groepsuitstapje, dus het gemiddelde tempo ligt wat lager. Iets wat met dit weer zeker geen probleem is. Eerste hut die we passeren is de Sulzen Alm. Niet echt een uitdaging, aangezien we al een heel stuk die richting uit geparkeerd stonden. We stappen verder naar de Steinbockhutte, die spijtig genoeg uitzonderlijk gesloten is. Na een stop op het terras van de hut splitsen we uit. Liddlest’ones en older’ones naar beneden, de overschot nog een stuk omhoog. De greizerhutte halen we niet, al is dat eentje dat toch wel voor een volgende keer op de agenda staat. Een van de enige hutten van de Berliner Hohenweg die we nog niet hebben gedaan.
Aan de toeristische dienst van Ginzling pauzeren we nog een half uurtje om de nieuwe klimblok ten gronde uit te (laten) testen.

afstand: 14 km
hoogteverschil : 340m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Na een gezamelijk ontbijt splitsen we uit. Liddlest’ones en older’ones gaan omhoog met de Penkenbahn richting Granatalm en bijhorende speeltuin. (zie blogje vorig jaar). Wij gaan richting Ginzling en richting Italie in de vorm van Phisher joch Haus. Een glooiende stijgende wandeling op een breed pad. Aangezien het zondag is is het best wel druk. Iets wat we in Oostenrijk niet echt gewend zijn. Na een laatste steil klimmetje komen we aan de grenspaal met Italië. Een obligatoir fotomomentje. Het Phisher joch Haus ligt een halve kilometer verder en geeft een mooi zicht op het Italiaanse hooggebergte. Bedoeling was om via de andere flank en via de Olpererhutte terug autowaarts te gaan. Dit tochtje blijkt echter nog 4 uur extra te zijn, wat gezien onze timing moeilijk haalbaar is. Dezelfde weg terug dan maar, met een klein ommetje tot aan het waterniveau van het Schlegeisspeicher stuwmeer.

afstand: 7 km
hoogteverschil : 80m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Vandaag laten we See achter ons om anderhalf uur verder te arriveren in het ons reeds gekende Mayrhofen. Zoals de voorbije jaren settelen we ons in hotel Strass. Zo voelt thuiskomen dus…
Waarom wéér Mayrhofen? Enerzijds omdat het hier gewoon geweldig vertoeven is, anderzijds omdat we dit jaar bezoek krijgen. We zijn deze week immers niet enkel op stap met ons viertjes, er komen nog twee extra kleine neef/nicht liddl’ones bij. En dat is niet alles: het gezelschap wordt ook aangevuld met de oma/opa older’ones. Een andere setting dus.
Vandaag houden we het heel rustig. Een uitstapje naar de toeristische dienst, een uitstapje naar de winkel en zwemmen maar!

afstand: 12,74 km
hoogteverschil : 615m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Regendag nummer twee, maar na de marathon van gisteren kan het eigenlijk geen kwaad. Rond de middag klaart het weer een beetje op, en vertrekken we voor een klein lokaal toertje naar Fernblick. Ook al is het regenjasweer, het bos, in combinatie met de opstijgende wolken maken er toch een leuk tochtje van. Klein niet wandelgerelateerd detail: op het uiterste punt van de wandeling komt een andere hobby van ons ook in beeld. Tussen alle gezellige chalets en houten huisjes die Oostenrijk rijk is zien we hier voor het eerst een geniaal mooi modern huis. beton, cortenstaal en glas. waar regenweer niet goed voor is…

We genieten een laatste keer van het zwembad en de wellness van hotel Mallaun, want morgen verhuizen we een honderdtal kilometer verder.

afstand: 27,6 km
hoogteverschil : 440m
bewegwijzerd: ja en via GPX
route: hier

Weet je nog de geocaching ontdekking van gisteren? Sit back and enjoy…
We starten deze gekke dag in Galtur. Daar nemen we de (mini)lift omhoog om en heerlijk toertje te maken rond het Speicher kops stuwmeer. Ondanks het feit dat we door werken niet over de stuwdam kunnen beslissen we om hier zeker eens terug te komen. Wat een zichten, wat een mogelijkheden!
De terugweg doen we te voet inplaats van met de kabelbaan. Geocaching weet je wel…We raken ondertussen goed geoefend in het vinden van de doosjes…en the best has yet to come. Beneden in het dorp springen we de toeristische dienst binnen om onze kaart te laten valideren, vanwaar we doorrijden tot de parking van de diasbahn in Kappl. na -opnieuw- het verplichte speelpleinnummertje wandelen we de weg terug tot aan het dalstation. Geocache nummer 3 is een feit.
Als we op het einde van de dag de auto parkeren voor het hotel, kijken we even naar elkaar, en nemen we inplaats van de hotelingang in een van de laatste bakjes van de lift in See.
na bijna 28 km komen we uiteindelijk aan het hotel. Te voet. Met geocache 4 tot een goed einde gebracht!