dichtaf en verbij

afstand: 14,13 km
effectieve hoogtemeters: 930 m
route: hier

Na Mayrhofen verplaatsen we ons enkele uurtjes en nemen onze intrek in Kirchberg, hotel Elisabeth. Op onze eerste dag verkennen we de streek met een wandeling die vlak aan het hotel start. Vandaar stijgen we naar de Barstattalm (wat je trouwens ook met de lift kan doen) om af te sluiten met een pittige klim naar de Gaisberg Spitze. Op de terugweg pogen we te stoppen aan de Kobinger hutte, die echter op zondag gesloten blijkt te zijn. het leuke en fotogenieke kapelletje doet ons dat echter snel vergeten.

afstand: 24,06 km
effectieve hoogtemeters: 1235 m
route: hier

Vandaag de kers op de taart. een meer dan stevige trektocht naar de berlinerhutte. Parkeren kan je makkelijk en veilig aan gasthaus Breitlahner. Na een klein gevecht met de parkeermeter (zorg voor kleingeld!) vertrekken we richting de top. in tegenstelling tot de meeste wandelingen hier is deze lang, maar heel gezapig. We passeren enkele hutjes onderweg en bereiken na dik drie uur ons voorlopige doel: de Berlinerhutte. Zeg nooit zomaar ‘hut’ tegen dit imposante bouwwerk! Vandaar trekken we nog anderhalf uur werder naar de Sharzensee. Was de tocht naar de hut al leuk, het laatste deel is gewoon magisch. het constante zicht op de gletsjers is ronduit fenomenaal. Terugkeren doen we langs dezefde weg, maar niet voordat we een keuze gemaakt hebben uit het uitgebreide taartenbuffet van de Berlinerhutte.

afstand: 10,54 km
effectieve hoogtemeters: 780 m
route: hier

Vandaag rijden we met de wagen tot aan de stuwdam van de Schlegeisspeicher, zo’n 15 kilometer van Mayrhofen. Dit is een tolweg, maar best wel de moeite waard. Een kleine tip: als je vooraf even stopt in het toerismekantoor van Ginzling, bespaar je enkele euro’s op de tolweg. Hou er ook rekening mee dat deze tolweg veel éénrichtingstunnels heeft, dus dat de tijd die je erover doet heel erg kan variëren.
Eenmaal boven kan je ruim parkeren. Na een korte tocht over de stuwdam zelf beginnen we aan de eigenlijke wandeling : Neumarkter runde.
Het eerste deel is een behoorlijk klimmetje, tot je voorbij de boomgrens raakt. Vandaar is het elke seconde genieten. Steenvalleien, uitgehakte trappen, overhangende rotsen,…allemaal tegen de sprookjesachtige achtergrond van het stuwmeer. Voor mij één van de meest spectaculiare wandelingen in de buurt.
Eenmaal boven vertoeven we even op het terras van de heel mooi geroneveerde Olpererhutte, gekend voor zijn overheerlijke kaiserschmarrn.
Neem ook zeker de moeite om 10 minuutjes boven de hut de “Instagram Brucke” te gaan bekijken. Dit is een niet zo spectaculair hangbruggetje, maar mits het juiste camerastandpunt krijg je hier verbluffende foto’s. Zelfs wij lieten ons gaan 🙂

afstand: 0 km
effectieve hoogtemeters: 0 m

Rustdag. Tropische temperaturen laten ons uitwijken naar Zell amZiller, waar we als volleerde toeristen met de Karspitzbahn naar het topstation gaan. Daar is er voor klein en groot vanalles te beleven. We beginnen aan de reusachtige (water)speeltuin fichtenschloss. Terwijl de kinderen spelen op bijvoorbeeld e 18 meter hoge uitkijktoren, kunnen wij wat uitrusten in de ligzetels of de hangmatten die her en der in het sparrenbos geplaatst zijn.
Nadat we zijn uitgespeeld wandelen we een klein half uurtje naar de fichtensee. Een kunstmatig meer waar je naar hartelust kan zwemmen, dobberen, pedalo varen of de duiktoren trotseren.
Een lui dagje dus, al blijft het uitzicht wel fantastisch.

afstand: 10,20 km
effectieve hoogtemeters: 929 m
route: hier

Warm, warmer, warmst. Vandaag ook terug een liftdagje. Met de Ahornbahn omhoog, en vandaar de wandeling richting de Karl von Edelhutte. een perfect tochtje, glooiend stijgend, maar nooit echt klauteren. een stukje langs de rotsen, en stukje door de vallei. In de hut tanken we wat extra vocht en beslissen we de klim naar de Ahornspitze aan te vatten. In tegenstelling tot het eerste dele van de wandeling is dit meer klauteren en klimmen. Het fenomenale zicht op de kam maakt het echter meer dan de moeite waard. De spitz zelf laten we aan ons voorbij gaan. De laatste 100 meter is niet echt voor kinderen (of mensen met hoogtevrees). Op de terugweg nemen we nog een verfrissende duik in de (kunstmatige) Ahornsee.

afstand: 14,13km
effectieve hoogtemeters: 576 m
route: hier

Lang leve de liftenkaart (zeker bij temperaturen boven de 30 graden). We nemen de Penkenbahn tot aan het topstation en wandelen vandaar naar de Wanglspitz. Zeker niet de lastigste wandeling, maar wel een van de meest gevarieerde. Onderweg passeer je enkele almen, waaronder eentje met een reuzegrote speeltuin voor de kinderen en super comfy ligstoelen voor de volwassenen. (Granatalm) Op de top zelf kan je een stempel scoren en is er ruim plaats voor een kleine picknick. Vergeet op de terugweg zeker geen blik te werpen en de moderne Granatkapelle.
We besluiten uiteindelijk om terug te wandelen tot aan het middenstation en vandaar de gondel terug naar beneden te nemen.